Claudia Bidoggia
Interviews met de Kunstenaars
Interview met Claudia Bidoggia, glaskunstenaar
17 maart 2022
Hoe ben je bij de Kunsthaven terechtgekomen?
In de schuur achter mijn huis ben ik begonnen met glas in lood. Na verloop van tijd kreeg ik de mogelijkheid om tijdelijk een ruimte te huren in een leegstaand schoolgebouw en dat bood mij de prettige mogelijkheid om werk en privé te scheiden. Vervolgens kwam er atelierruimte vrij in de Kunsthaven en daar begon ik samen met Mariëlle Manche in een lokaal.
Zie je jezelf als een kunstenaar?
Ja, ik ben een kunstenaar en een ambachtsvrouw en een vakidioot. Ik ben kunstenaar van beroep en kan ervan leven. Maar niet alles wat ik maak is kunst.
Wat is je specialiteit?
Ik maak graag voorwerpen die een combinatie zijn van fusing en glas in lood.
Ik maak eerst een schets, ga daarmee naar de opdrachtgever en begin dan aan de uitvoering. Ik kan een goede vertaalslag maken van opdracht naar ontwerp. Mijn uitgangspunt is glaskunst.
Bestaat er voor jou een grens tussen kunst en ambacht?
Alles wat je niet zelf bedenkt vind ik geen kunst. Kunst moet ook een emotie oproepen en moet je aan het denken zetten. Ambacht betekent voor mij dat je iets met je handen maakt. Het is, in tegenstelling tot kunst, meer gericht op het maken van een product, een gebruiksvoorwerp.
Werk je zelfstandig? Heb je contacten met kunstenaars buiten de Kunsthaven?
Ik werk zelfstandig en heb goed contact met Kim ten Oever, een collega-kunstenaar in Zweden.
Hoe treed je naar buiten?
Niet zo heel goed. Ik heb wel een website en verschillende social media accounts, maar het vergt best veel tijd om die bij te houden en mijn interesse ligt daar eerlijk gezegd niet. Het is wel iets dat het komende jaar mijn aandacht heeft.
Mijn cursussen vullen zich vanzelf met deelnemers en opdrachten krijg ik via via. Opdrachten voor glas in lood krijg ik ook via Google en af en toe exposeer ik.
Wat geeft betekenis aan jouw leven vanuit je werkperspectief?
Mijn atelier is een fijne plek om te zijn en ik vind het mooi om het creatieve bij mijn cursisten naar boven te halen.
Ik heb eerst in de jeugdhulpverlening gewerkt en volgde daarvoor een sociaal creatieve opleiding. Tijdens een loopbaanoriëntatie heb ik een glaskunstenaar geïnterviewd. Dat maakte wat bij mij los en het heeft geleid tot een carrièreswitch. Ik volgde weekendworkshops en begon aan de Master-Glassopleiding in Tilburg, een leuke opleiding waar ik veel heb geleerd. Al snel gaf ik zelf les en workshops en inmiddels ben ik al 20 jaar actief als glaskunstenaar.
Word je weleens verrast door je eigen werk?
Nee, wel in het denk- en ontwerpproces, maar dat gebeurt steeds minder. Ik weet nu meer.
Wanneer werd je het meest verrast door het werk van een andere kunstenaar?
Ik was erg onder de indruk van Guernica, van Picasso. In de eerste plaats door de grootte van het werk en in de tweede plaats door het gebruik van zwart, wit en grijstinten. Het werk riep veel emoties bij me op.
Voor wie zou jij graag een kunstwerk willen maken?
Het liefst maak ik werk dat samen met de opdrachtgever ontstaat. Het verbeelden van zijn/haar ideeën in een werk op zo’n manier dat we er allebei blij en tevreden mee kunnen zijn. Ik heb daar niet speciaal een persoon bij in gedachten, maar als ik zou mogen fantaseren dan zou ik wel iets willen maken voor Olivia Coleman als dank voor de mooie films waarin zij speelt.
Heeft corona invloed gehad op je werk?
Corona heeft mij, naast inkomensonzekerheid, ook veel tijd gegeven die ik benut heb om te spelen met glas, te experimenteren. Iets wat er vaak bij inschiet.
Welke betekenis heeft de Kunsthaven voor jou gekregen?
De Kunsthaven is voor mij een plek waar ik een fijn atelier heb en waar ik prettig kan werken, in mijn eigen bubbel of samen met collega’s.
Wat zijn je dromen?
Ik wil heel graag een boek schrijven.